Indrukwekkende dag

Een indrukwekkende dag. De laatste dag mag volgens ons wel de indrukwekkendste genoemd worden. Vanmorgen eerst rustig aan begonnen met een ontbijt en daarna naar het babyhuis. Afscheid dmv een foto en het eten geven van de kinderen. Vervolgens naar de jongens en de meiden, een waterbalonnen gevecht en wederom een foto. Hier werd het afscheid al beduidend moeilijker. Als je kindje ( zoals ik het maar even noem) zijn of haar armpjes omhoog steekt, en je tilt het op, kijk......dan wordt het moeilijk. Al zwaaiend, de tranen verbijtend vertrekken. Stilte treedt op....nadenkende blikken... Vervolgens een break, even inkopen doen voor ons vertrek. Dan de harde werkelijkheid. Op een plein midden in de stad, wachten zwervende moeders met hun kinderen. Vliegensvlug bouwen we twee tenten op, warm water in jerrycans. Wasteilen in de tent, kleding uitspreiden voor, meisjes jongens en babys. De wasstraat is open.... Gruwelijk. Stinkende mensen die zich laten wassen op straat. We worden met z, n allen steeds kleiner. Buiten mogen de groten hun haar en voeten wassen. Een oude vrouw met lang haar buigt zich voorover in de teil. Ze zijn zo blij,.... en wij buigen maar met haar mee. Zij is de schaamte voorbij... Wij niet. Niemand meer....wasstraat gesloten.. Tenten weg, water weg, vuile kleren mee. Een uur later is er niets meer te zien. Of toch. ?. Een vrouw komt aan....te laat. Nog een met drie kinderen...te laat.  het water is al weggespoeld. Beschaamd verlaten we het plein. Volgende week maar weer... Nieuwe ronde nieuwe kansen   Morgen maar gauw naar huis... The End.